Üniversiteden tanıdığım afet Zeynep’le köydeki ahırda gizlice buluştuk. “Beni samanlarda azdır!” dedi Zeynep, muzip bir gülüşle, gözleri ay ışığında pırıldadı. “Ahırda sevişelim!” diye kıkırdadım. Zeynep, “Samanlara yayıl!” diye fısıldadı. Zeynep’i tutkuyla becerdim; Zeynep, hazdan, “Saman dedik, alev!” diye inledi. “Zeynep dedik, ilahe!” diye kahkaha attım. Gece, şehvetle doldu.

on Temmuz 26, 2025

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*