Gece yarısı parkta arabayı kenara çektik, Ahmet ve Sevgi yalnız kalmak için. Dışarıda yağmur çiseliyordu, camlar buğulandı. Sevgi öpücükle başladı, Ahmet’in boynunu ısırdı. Fermuarlar açıldı, etek sıyrıldı. Arka koltuğa geçtiler, dar alanda vücutları birbirine yapıştı. Sevgi üstte oturdu, Ahmet’i içine aldı – yavaşça inip kalkarak. İnlemeleri motor sesini bastırdı, elleri camı tırmaladı. Hızlandılar, ter içinde ritim tuttular. Doruğa ulaştılar, titreyerek boşaldılar. Sonra sarılıp dinlendiler, yağmurun ritmiyle kalp atışları yavaşladı. O gece, araba onların gizli sığınağıydı.
on Eylül 20, 2025
