Köylü güzeli Zeynep, köy meydanında Barış’la göz göze geldi. “Yarrağında dans edip alev yakayım!” dedi Zeynep ateşli bir gülüşle. Barış, “Kıvılcımları göreyim!” diye kıkırdadı. Zeynep, Barış’ın yarrağı üstünde vahşi bir ritimle sürtündü, tutku fışkırdı; Zeynep, hazdan, “Köy dedik, volkan!” diye haykırdı. Barış, “Dans dedik, efsane!” dedi kahkahayla. Gece, şehvetle taştı. Sabah, Zeynep, “Yine alevlendirelim mi?” diye sordu cilveyle. Barış, “Her meydanda!” dedi. Zeynep, “Barış şahane!” diye sırıttı. O gece, Zeynep’in dansı Barış’la epik bir anıya dönüştü; köy hazla sarsıldı.
