Köylü Melehat, köyün sakin bir akşamında, taş evinin loş odasında yalnız başına oturuyordu. Canı sıkılmış, içindeki ateş sönmek bilmiyordu. Mum ışığı odada titreşirken, fonda hafif bir bağlama melodisi çalıyordu. Melehat, “Bu gece kendimi şımartayım!” dedi kendi kendine, uzun esmer saçları omuzlarında dalgalanarak, dudaklarında muzip bir gülüş belirdi. İpek gömleği yere kayarken, teni mum ışığında parıldadı; rahat kanepeye uzanıp, kendiyle baş başa kalmak için gözlerini kapadı. Odanın huzurlu sessizliğinde, Melehat amını tutkuyla parmakladı; her dokunuşu zevk dalgalarıyla doluyordu, ritmi bağlamanın tınısına uyuyordu.
on Ağustos 6, 2025
