“Hayriye Abla, kurtar beni” diye hıçkırdım. İsa Abi, “Feride, ablan burada değil. Feride’nin teyzesinin kızı ameliyat olmuş, o da hastaneye refakat etmeye gitti ama sana erken haber veririz” dedi. Korkmuştum. Hayriye Abla da yoktu. Ben korktum. Hayriye Abla da yoktu. Hıçkırıklarım daha da arttı. “Feride, ne oldu anlat bana” dedi kollarını bana sararken. Benim başıma geldiği belliydi. Tuvalete gitti, temizlendi ve geri geldi. Kayınbiraderim bir haftalığına gitti ama bir ay gelmedi. Ablam ve ben bir ay boyunca tuvalette, kırda, bahçede yalnız kaldık.
