Her sabah sinirle uyanan kız kardeşim Ayşe, yine bağırarak kalkmıştı. “Kahvaltı hazır mı?” diye söylenirken, sabrım taştı. “Sakin ol!” dedim ve şaka yollu, “Bunu dene, belki sakinleştirir!” diyerek pantolonumu indirdim. Ayşe önce dondu, sonra kahkahalarla yere yığıldı. “Sen manyaksın!” diye bağırdı ama merakına yenilip damarlı yarrağımı ağzına aldı. Siniri anında uçtu, yerine şaşkın bir gülümseme geldi. “Bunu her sabah yapalım mı?” diye espri yaptı.
