Akşamüstü eve döner dönmez, Kevser kapıda Mete’yi bekliyordu. Gözleri parlıyordu, “Özledim,” diye fısıldadı, kollarını boynuna doladı. Mutfağa kadar öpüşerek gittik, tişörtler yere saçıldı. Tezgaha yaslandı, eteğini sıyırdım. Elleri belimde, nefeslerimiz karıştı. Yatak odasına yuvarlandık, yatağa uzandık. Bacaklarını açtı, yavaşça girdim – derin, ritmik. İnlemeleri odayı doldurdu, elleri sırtımı tırmaladı. Hızlandık, ter içinde doruğa ulaştık. Titreyerek boşaldık, sarılıp yattık. Kalp atışlarımız yavaşladı, evimiz o an cennet gibiydi.
on Eylül 21, 2025
