Işıl ve Kibariye, bir akşamüstü şehirdeki dairelerinde yalnız kalınca, havayı ısıtmaya karar verdiler. Loş ışıklı yatak odasında, şarap kadehleri masada ışıldarken, Işıl, “Bu gece alev alalım!” dedi, sarı saçları dalgalanarak, baştan çıkarıcı bir tebessüm attı. Kibariye, “Hadi, coşalım!” diye kıkırdadı, esmer saçları yastıkta parıldadı. Hafif lo-fi müzik havayı elektriklendirdi; ipek gecelikleri yere süzülürken, tenleri şarap kokusuyla çağladı. “Yatağı tutuşturalım!” diye fısıldadı Kibariye, gözleri kıvılcımlarla doldu.
