Emir ve Neslihan, bir akşam evde yalnız kaldıklarında, aralarındaki çekim giderek arttı. Sessiz ve karanlık odada, kalp atışları hızlandı. Birbirlerine yaklaşırken, gözlerindeki ateş parlamaya başladı. Emir, Neslihan’ın elini tuttu ve ona yaklaşarak fısıldadı: “Bu anı paylaşmalıyız.” Duygularını saklamak yerine, içlerindeki tutkuyu serbest bıraktılar. Her şey unutulmuştu; sadece ikisi vardı. O an, hayatlarının en özel anıydı. İletişim sadece bedenleriyle değil, kalpleriyle de gerçekleşiyordu. Her anı, yoğun bir hisle doluydu ve bu duygular, sevgi dolu bir bağa dönüştü. İkisi de bu anı asla unutmayacaklarını biliyorlardı.
on Ekim 22, 2025
