Emir ve Dicle, evlerinin balkonunda, yıldızlı bir gecede serin esintiyle yalnızdı. Dicle, Emir’in kulağına eğilip, “Arkadan, rüzgarla birlikte yapalım,” diye fısıldadı. Emir’in kalbi hızlandı, onu korkuluğa yasladı ve elbisesini sıyırdı. Yağ jelini aldı, Dicle’nin kalçalarını nazikçe ıslatarak parmaklarıyla açtı. Dicle inleyerek kıvrandı, “Daha derin, lütfen,” diye yalvardı. Emir yavaşça girdi, ritmini rüzgarın temposuna uydurarak hızlandı. Terli bedenleri yıldızlar altında çarpıştı, inlemeler geceye karıştı. Doruğa ulaştıklarında Dicle titreyerek boşaldı, Emir de içini doldurdu.
on Kasım 1, 2025
