Gece yarısı şehir dışına çıktıklarında, Cemal arabayı tenha bir köşeye çekti. Betül yanına sokuldu, öpücükle başladı, elleri fermuarında gezindi. Camlar buğulandı, yağmur damlaları ritim tuttu. Arka koltuğa geçtiler, dar alanda tişörtler uçuştu. Betül kucağına oturdu, Cemal’i içine aldı – yavaşça inip kalkarak, derinlere. İnlemeleri arabayı doldurdu, elleri koltuğu sıktı. Hızlandılar, terli ritimle doruğa ulaştılar. Titreyerek boşaldılar, sarılıp dinlendiler. Yağmur sesi kalp atışlarını yatıştırdı. O gece, araba gizli tutkularının sığınağıydı
on Eylül 22, 2025
