Komşu kızı Dilara’yı eve çay içmeye çağırdım. Kapıyı açtığında gülümseyen yüzüyle içeri süzüldü. Mutfakta çay koyarken muhabbet koyulaştı, Dilara’nın kahkahaları odayı doldurdu. Bir ara göz göze geldik, hava değişti. Çay bardakları masada kaldı, kendimizi yatak odasında bulduk. Dilara’nın inlemeleri, dışarıdaki sokak seslerine karıştı. Tutkulu anlarda, komşu duvarları sır tuttu. İş bitince, Dilara saçlarını düzeltip, “Çay soğudu,” diye kıkırdadı. Ben de sırıtarak, “Bir dahaki sefere kahve içeriz,” dedim. O akşam, komşuluk başka bir boyuta taşındı.
on Haziran 20, 2025
